Czym jest czas?
Czas jest jednym z najbardziej abstrakcyjnych koncepcji, a jednocześnie jest tą, z którą najlepiej jesteśmy zaznajomieni. Z czasem rodzimy się, dojrzewamy, żyjemy i umieramy. Wiemy, że czas nieuchronnie pcha nas do grobu, ale też leczy rany. Czas jest też jednym z najważniejszych zasobów, które człowiek posiada, a ty marnujesz go na czytanie strony stworzonej przeze mnie. Ale nic nie szkodzi, dużą część życia i tak spędzamy, nic nie robiąc.
Koło 25/26 lat życia człowiek spędza, śpiąc. Zakładając, że śpi 8 godzin na dobę, a nie, jak ja, spędza większość nocy na wpatrywaniu się w sufit, myśląc nad tym, jak bardzo byłem niezręczny w podstawówce i w sumie to nic się nie zmieniło, jedynie przestałem zastanawiać się nad tym, jak bardzo jestem niezręczny.
Wracając do tematu, człowiek w trakcie swojego życia przesypia mniej więcej 229 961 godzin. To jest kupa czasu spędzona na niczym. Ale czy da się czas odzyskać?
Podróż w czasie i dlaczego to nie wychodzi
Czy można cofnąć się w czasie? No nie do końca. Jeśli istnieje możliwość na przeniesienie się w przeszłość, nie będzie to tak proste, jak jest ukazane w filmach, czy książkach. Ze względu na paradoksy związane z podróżowaniem w czasie, nie jest możliwe zmienienie przyszłości. Jeden z moich ulubionych jest paradoks dziadka. Chodzi w nim o to, że gdyby człowiek mógł cofnąć się w czasie, mógłby zabić siebie, swojego dziadka, ojca, kogokolwiek ze swojej bezpośredniej rodziny. Spowodowałoby to, że albo umarłby przed podróżą w czasie, lub nie narodziłby się, żeby kogoś zabić. Z jednej strony człowiek wtedy nie żyje, nie rodzi się, ale wtedy nie ma osoby, która mogłaby zabić, więc nikt nie umiera. Innymi słowy, zmienienie przyszłości jest niemożliwe. Chyba że uwzględni się teorię światów równoległych, ale o tym wspomnę innym razem. Chwilowo uważajmy, że jest tylko nasz świat, nasza linia czasu, nic więcej. Jednak to, że nie można się cofnąć w czasie, nie znaczy to, że jesteśmy ograniczeni tylko do naszej teraźniejszości, naszego życia. Przed naszymi oczyma rozgrywa się historia.
Bezpośredni obraz przeszłości
Czas płynie w jedną stronę, czasem szybciej, czasem wolniej, ale nigdy do tyłu. To znaczy mniej więcej. Mamy pewnego rodzaju wgląd w przeszłość i nie chodzi mi o historię, czy ludzi, którzy zadziwiająco zapominają, że okropnie byłoby żyć przed początkiem XX wieku, a raczej przed połową XX wieku, przez brak higieny, praw, ciągłe epidemie i ogólny smród, ale czczą bajkowy honor i walkę ze smokami. Chodzi mi o światło. Światło, jak wspomniałem w innym wpisie, jest szybkie. Ale wszechświat, a nawet nasza galaktyka jest ogromna. Odległości między gwiazdami czy też ogólnie odległości poza naszym układem słonecznym, liczy się w latach świetlnych. Czyli odległości, którą światło pokonuje w ciągu jednego roku ziemskiego. Jeden rok świetlny wynosi mniej więcej 9,5 bilionów kilometrów. No to trochę dużo, ale najbliższa nam gwiazda, Proxima Centauri, znajduje się 4,2 lata świetlne od ziemi. Oznacza to, że światło, które widzimy, gwiazda, którą widzimy, jest reprezentacją tego, jak wyglądała dana gwiazda 4,2 lata temu. Ale to tylko najbliższa nam gwiazda. Nasza galaktyka jest ogromna i samoto jak widzimy drugi jej koniec, jest zniekształcone przez tę wielkość. Droga Mleczna ma mniej więcej 100 000 lat świetlnych średnicy i 1000 lat świetlnych grubości.
Ale czekaj, przecież widzę co się teraz dzieje
Ale zmniejszmy trochę skale. Skoro światło porusza się z daną prędkością, to wszystko, co widzimy, jest w przeszłości. Nasz mózg nauczył się bardzo dobrze interpretować czas. Mamy jakieś poczucie czasu, a także możliwość spojrzenia w przyszłość. Nasz mózg nauczył się interpretować światło, które widzimy i przewidywać co się stanie. Oczywiście różnice czasowe między światłem, które do nas dociera, a światem, który widzimy, jest minimalna. Ta różnica jednak może zadecydować o życiu lub śmierci, lub przynajmniej poważnym uszczerbkiem zdrowia. Nasz mózg jest ogromnie skomplikowanym procesorem, który automatycznie przewiduje jakie informacje przekazują mu oczy. Ze względu na ilość informacji przekazywanych przez oczy i to, że mózg te informacje musi przetworzyć, gdyby nie to „jasnowidztwo” ludzkość nie przetrwałaby, albo w ogóle nie powstała. Nie jest to tak atrakcyjne przewidywanie przyszłości, jak byśmy chcieli. Nie dowiemy się dzięki temu numerów na loterii, czy kiedy znajdziemy miłość, czy kiedy umrzemy, czy po tej szklance będę miał jutro kaca. Jest to jednak przydatna umiejętność, która zagwarantowała i dalej gwarantuje nasze przetrwanie.
Ale kto wie, może kiedyś czas będzie dla nas kolejnym wymiarem, może będziemy mogli spoglądać w przyszłość, a czas będzie dla nas ekranem. Obecnie jedyne co najlepiej wychodzi nam z czasem, to marnowanie go, ale może kiedyś to się zmieni.